Wat zijn de kosten van een eetbui?
Mijn vriend was verbaast toen ik besloot om € 4500 uitgegeven aan coachingstraject van drie maanden, om me te helpen eindelijk mijn problemen vanuit de kern op te lossen. Ik weet het € 4500 is veel geld, maar ik weet ook hoe ongelofelijk veel het me kost om eetbuien te hebben. Wat eetbuien mij gekost hebben is ongelooflijk veel! En ik weet ook….
Eetbuien kosten me niet alleen financieel ongelofelijk veel, eetbuien kosten me ook emotioneel ongelooflijk veel.
Schuld van een eetbui
Na een eetbui heb je een ongelofelijk schuldgevoel, toch? Maar wat eetbuien hebben gekost was niet alleen het hebben van een gevoel van schuld, het kostte mij geld!
Toen ik op mijn 8ste begon met emotie-eten at ik voornamelijk brood met honing. Financieel was dat natuurlijk niet heel prijzig. Dat was maar goed ook, want met het zakgeld dat ik toen kreeg zou ik niet de eetbuien kunnen financieren die ik later had.
Ik viel door de mand
Toen mijn ouders begonnen te merken dat ik toch in mijn eentje per dag wel een heel brood en een hele pot honing leeg at, was het tijd voor een nieuwe tactiek. Gelukkig had ik tegen die tijd al een baantje, en kon ik naar de winkel gaan om mijn eetbuien te bevredigen. En aangezien ik toch zelf verantwoordelijk was voor het kopen van mijn snaaiwerk ging ik langzamerhand steeds lekkerdere dingen aanschaffen. Ik kocht gebakjes, soms hele taarten, ijs, snoep, koek. Uiteindelijk kon een eetbui mij je al snel zo’n € 30 kosten.
Is emotie-eten duurder dan roken?
Ik had zo’n 5 keer per week een eetbui (sommige dagen lukte het me inderdaad om me aan mijn eigen regels te houden) maar niet voor elke eetbuien hoefde ik naar de winkel. Soms kon ik vanuit de voorraadkast mijn innerlijke leegte vullen. Toch ging ik zeker wel drie keer per week naar de supermarkt omdat ik niks in huis gehad. En, als ik me echt superrot voelde, bestelde ik gewoon via thuisbezorgd een paar pizza’s en twee potten Ben & Jerry’s. Ik denk dat ik al snel voor meer dan € 60 per week snoepte.
Ik besteedde dus meer dan € 3000 euro per jaar aan eetbuien. Dat dan zo’n 20 jaar volhouden betekent dat ik waarschijnlijk zo’n € 60.000 heb besteed aan snoep! En dan zeggen ze dat roken een dure verslaving is 😱. Kortom; wat eetbuien mij gekost hebben was absurd veel geld!
Het kostte mij belachelijk veel!
Als ik het zo uitreken dan klinkt het echt belachelijk om € 60.000 aan snoep uit te geven. Maar geloof me: als ik er eerder mee had kunnen stoppen had ik dat zeker gedaan! Elke dag besloot ik om geen eetbui te hebben. Keer op keer besloot ik om te stoppen. En 25 jaar lang is het me niet gelukt! Als ik anders had gekund dan had ik het echt wel anders gedaan. Dus ja, ik besef dat € 4500 voor een coachingstraject van drie maanden veel geld is, maar het hebben van eetbuien heeft me veel meer gekost. En niet alleen financieel….
Emotie-eten kostte me mijn geluk!
Mijn gevecht tegen eten overschaduwde alles in mijn leven. Ik kon nergens van genieten en was continu bezig met niet eten, of wel eten.
De zelfhaat die ik voelde als ik een eetbui had beïnvloedde ook mijn relatie. Ik was nors en ongelukkig, en als ik behoefte had aan een eetbui hoopte ik dat mijn vriend weg zou gaan, zodat ik een eetbui kon hebben. Ik voelde me schuldig tegen over hem omdat ik een geheim had dat hij niet kende. Ik voel me dik en lelijk, waardoor ons seksleven leven volledig naar de haaien ging.
Het gevecht tegen eten kostte me mijn succes
Mijn dagelijkse gevecht tegen eten beïnvloedde mij ook op mijn werk. Ik voelde me teleurgesteld en gefrustreerd en veroordeelde mezelf als coach. Hoe kon ik andere leren een gelukkig leven te creëren terwijl ik zelf zo diep ongelukkig was?
Mijn eetbuien en continue diëten kostte me mijn vriendschappen
Ook mijn vriendschappen gingen onder door aan mijn gevecht tegen eten, en het gevecht tegen mezelf. Als ik op dieet was wilde ik niet uit eten, ik wilde geen koffie drinken, ik wilde niet ergens borrelen of een terrasje pakken. Het resultaat was dat ik me steeds meer ging terugtrekken en niet echt kon genieten van de contacten die ik wel had.
Dun, sexy en ongelukkig
Het bizarre is dat de meest ongelukkige periode in mijn leven ook de periode was dat ik het meest dun was. Ik had maatje 34 en vaak kon ik in winkel zelfs geen kleren vinden die mijn pasten omdat alles te groot was. Het. was een periode in mijn leven dat ik ongelofelijk veel stress gehad en zeer depressief was. Eindelijk viel ik af en het kost me geen moeite. Pas toen ik uit die depressie kwam realiseerde ik me dat het dun zijn maar absoluut niet gelukkig had gemaakt.
Hoe erg kan ik mezelf voor de gek houden?
Mijn eetbui-dieet patroon even meer gekost omdat mijn lief is. De enige reden dat ik elke dag opnieuw besloot om de regels weer aan te trekken en nog strenger te zijn voor mezelf was de overtuiging dat ik gelukkig zou worden als het me eindelijk zou lukken om dit vol te houden. Ik kan je vertellen:
Die regels en het gevecht tegen emotie-eten hebben er 25 jaar lang zeker niet voor gezorgd dat ik gelukkig was!
Pas nu ik eindelijk gestopt ben met vechten tegen mijn eetbuien kan ik geluk ervaren en elke dag voelen dat ik in vrijheid leef!
Liefs Rose
Wat kost emotie-eten je financieel?
Heb je enig idee hoeveel je gemiddeld per dag, week, maand, jaar of ever aan je eetbuien hebt besteed?
P.S.
Ik vind het niet altijd even makkelijk om mijn eigen verhaal te delen. Ook bij mij zit er een groot stuk schaamte op het leven dat ik heb geleefd en het gedrag dat ik heb vertoond. Toch motiveert de steun die ik van mijn lezers krijg me om te blijen schrijven. Dagelijks krijg ik berichten van emotie-eters die zich herkennen in mijn verhalen en geïnspireerd worden door mijn teksten. Als ik door mijn shit te delen ook maar 1 emotie-eter kan helpen het gevecht tegen eetbuien te overkomen dan is het mij al mijn schaamte waard. Daarom wil ik je vragen? Ken jij nog vrouwen die last hebben van emotie-eten? Deel mijn site dan met hen. Misschien vinden ze hier de inspiratie en tips die ze nodig hebben om ook hun gevecht met emotie-eten te kunnen stoppen.
Ik zou niet durven zeggen wat het mij financieel gekost heeft. Ik ging nooit naar de winkels om wat te halen voor dat moment, t kwam eigenlijk altijd uit de voorraad. Wel kocht ik heel veel boeken, dieet of kookboeken die me misschien konden helpen. Het zal evengoed veel zijn vrees ik.
Emotioneel vergt het ook veel. Maar ik ga nog wel met vriendinnen op stap voor hapje eten of zo. Moeilijk om er “prijskaartjes” aan te hangen.
Het kan inderdaad zijn dat je zo in eerste instantie niet merkt hoeveel het je kost. Toch realiseren mijn cliënten zich tijdens de coaching hoe ongelooflijk veel tijd ze eigenlijk bezig zijn met eten en niet eten. Dat in zichzelf kost al ongelooflijk veel energie. Daarnaast zijn ze ook super kritisch op zichzelf en zijn ze naar zichzelf toe ongelooflijk hard en veel eisend. Op het moment dat je met dat perfectionisme kunt stoppen is het echt een ongelooflijke bevrijding.
Emotie eten is inderdaad duur. Ben and Jerrys en dat soort potten ijs zijn een investering haha. Als ik naar de winkel ga haal ik makkelijk voor 15 euro aan lekkere dingen en dat voor 1 avond. Laat staan nog alle lekkere dingen die nog ergens anders koop. O ja, kosten aan weightwatchers en boeken…
Emotioneel kost het me inderdaad heel veel. Teveel eten = stress. Dieten = stress… Ik vind daar moeilijk een middenweg in. Daarbij wil ik toch heel graag wat kilootjes kwijt en ik vind mezelf ook echt mooier als ik dunner ben. Het hoeft niet overdreven slank. Mja, als ik die gedachte weer helemaal los laat, kom ik dus ook bij en dan zie je jezelf op foto´s en dan denk ik: nee, ik moet toch wat kwijt om er mooi uit te zien voor mezelf…. Moeilijk!!
Dan je voor het delen dame! Ik kan je vertellen. Ik heb het losgelaten en ik zie mezelf nu op foto’s en denk.. Ja! 😉
Wat het me financieel gekost heeft weet ik ook zo niet, maar in ieder geval genoeg!
Emotioneel misschien nog wel meer. Elke keer de teleurstelling, terwijl mijn dag vaak zo goed begint…
Ja, continu dat gevoel van falen aan het einde van je dag is echt zo vermoeiend!
Het eten heeft me financieel niet zo heel veel gekost. Ik heb niet dat ik de hele winkel leegkoop. Wat mij wel heel veel geld gekost heeft zijn al die verschillende dieeten die ik al gepropeerd heb. En de kleding die ik steeds weer moet aanschaffen wanneer ik aangekomen ben of weer afgevallen.
Emotioneel kost het me wel veel. Ik ben er veel te veel mee bezig. En doordat ik zo’n moeite met mijn lichaam heb is mijn seksleven met mijn partner er ook niet veel beter op geworden.
Ik zit mezelf gewoon in de weg.
Ik heb ook altijd iets van 3 verschillende maten in mijn kast gehad. Dat continue jojo-en was steeds weer een reden om naar de winkel te gaan. 🙊 Als ik dan af viel dan gooide ik mijn grotere maten altijd resoluut weg. Die zou ik wat mij betreft nooit meer aan hoeven. Als ik dan weer aan kwam bewaarde ik mijn kleine maten altijd voor het moment dat ik ooit weer dun zou worden.
Door deze challenge besef ik me dat ik inderdaad eet om mijn emotionele gevoel wat te troosten. Ik heb dit gelukkig niet elke dag en niet eens elke week, dus daar ben ik nu gewoon blij mee dat ik dat constateer. En ja, als ik er eentje heb dan koop ik wellicht voor € 10 aan koek en snoep, maar dan eet ik verder ook weinig op die dag omdat ik natuurlijk al vol zit. Ik ben nu met een training bezig om mijn emoties en gedachten (vooral die gedachten, vreselijk als daar eens een knop voor was……) wat meer te kunnen begrijpen en relativeren en ik hoop dat dat mij gaat helpen om sterker in mijn schoenen te staan en daarmee ook liever voor mezelf te zijn ipv altijd kijken naar wat een ander verwacht.
Het heeft me financieel veel gekost. Ik heb niet veel inkomsten en een zoon van bijna 13. Wil een voorbeeld zijn voor hem zijn.
Met gevolg of ik eet stiekem of ik eet paar dropjes en kieper de rest in de vuilnisbak. Niet in het zakje want ik heb het weleens gepresteerd om later het zakje uit de bak te halen. Schaam me daar voor.
Vreetbuien hebben mij dik gemaakt en daardoor wil je geen nieuwe kleren kopen want alles zit strak en staat niet leuk. Om over mijn sexleven maar te zwijgen. Ik woon aan het strand maar ging dus niet.
Die periode is voorbij, zo zwaar ben ik allang niet meer maar de vreetbuien zijn nog niet weg.
Dus ik koop kleren, zorg voor mezelf, ga naar het strand, heb een goed sexleven.
De buitenkant lijkt ok mee maar die innerlijke strijd elke dag daar weet niemand wat van.
Kost me tonnen met energie.
Dank je voor alle tools hier kan ik zeker waat mee.
en alle dames bedankt voor het delen, is niet makkelijk…..ik weet er alles van 😉
Ik vind het ook zwaar om met dat emo-eten om te gaan. Ik heb een zoon van 8, die eveneens worstelt met het thema eten. hij is groot en zwaar voor zijn leeftijd, en ik heb hem ook al eens mee op regeltjes gezet, aanvankelijk met succes, om op termijn dat niet te kunnen vasthouden, en dan continue discussie en ruzie… Ik zie hetzelfde gebeuren als bij mij, en ik voel me zo machteloos. Ik heb het nu opgegeven om met hem daarover een strijd aan te gaan, en probeer hem zo gezond mogelijk te doen eten… Dat hij maar z’n fruit, groenten en water binnenkrijgt…
Voor mezelf is het heel moeilijk: ik denk dat mijn bedrag misschien wel hoger ligt dan dat van jou, Rose. (ik heb nog wat meer jaartjes op de teller….), maar ik hou mezelf voor de gek dat ik dan ‘gezonde dingen” eet (zoals bv zwarte chocolade en noten), om uiteindelijk de cornflakes van de kids aan te vallen…
Jouw vorige video over de serotonine heeft mij wel wat inzicht gegeven: ik heb het gevoel dat ik idd ook veel ballen in de lucht moet houden, wat mij tonnen energie kost! Daarnaast herken ik me ook in dat stukje zelfhaat, en het heeft zeker een invloed op mijn intiem leven… Er is nog werk aan de winkel, maar het is al helpend dat er nog vrouwen zijn met dezelfde gevoelens. Bedankt om het met ons te delen! Groetjes, Tina.
Het is echt bizar hoe het kan oplopen, hè Tina? Ik kan me voorstellen dat het inderdaad veel meer is als je dit al langer doet. Wat fijn dat je nu stappen zet om dit echt onder controle te krijgen!
Hallo allemaal,
Wat hebben de eetbuien me door de jaren heen gekost?? Veel, heel veel!! Qua geld, cursussen extra eten halen, afslankclubs etc., hoeveel? Echt geen idee!
Maar bovenal ben ik het vertrouwen in mezelf kwijtgeraakt. Kan ik dit echt wel? Waarom heb ik dit nu elke keer weer? Zie je wel… Elke eetbui was als een soort bevestiging op deze vragen. Ik kan voor de buitenwereld een vrolijk masker opzetten maar vanbinnen me echt zwaar… piep voelen. Alleen mensen die me echt goed kennen, zien dit aan me!! Dus het kost uiteindelijk ook een hoop energie.
Gelukkig kom ik wel steeds wat stappen verder, ik weet dat ik de eetbuien vooral heb als ik moe / alleen ben, ’s avonds op de bank. Of wanneer er iets heftigs is gebeurt. Dankzij alle tips die ik hier en de afgelopen jaren heb gekregen kom ik steeds een stapje verder!!!
Voor mij is vooral een eye opener dat hoe meer regels je jezelf oplegt mbt eten hoe meer je bepaald eten als niet goed bestempeld of je schuldig voelt wanneer je een keer een gebakje neemt. Dus voor mij…. regels aan de kant en genieten!
We kunnen dit!! Misschien niet nu, maar dan later! X Anneke
Al die boeken, cursussen en diëten kosten inderdaad ook klauwen met geld. Misschien nog wel meer dan de eetbuien zelf.
Maar dat is niet zo erg i vergelijking dot het zelfvertrouwen dat het je heeft gekost. Keer op keer die doelen stellen en dan weer terugvallen. Ik zeg altijd: Wij jojo”ers zijn de grootste doorzetters die er bestaan. Ondanks dat we misschien wel honderden keren gefaald zijn in onze poging om dit patroon te doorbreken blijven we keer op keer weer proberen. Geef niet op Anneke, want als het je lukt om hier doorheen te komen dan krijg je meer geluk en vrijheid dan je ooit hebt durven dromen!
Hoeveel het financieel kost weet ik niet, maar wel een stuk minder dan vroeger. Toen at ik bijna 7 dagen 7zakken chips/ 2 zakjes borrelnoten en chocolade 1x. Voelde mij toen emotioneel erg slecht en veel stress. Tegenwoordig gaat het wel beter, is het gegaan van 1 of 2 zakken chips id week en/of twix of veel broodjes tussendoor. Ik doe nu aan EMDR therapie en dat is vrij heftig, omdat het emotioneel erg hoog zit en ik dus ook vaak behoefte heb om chips te eten. Het kost veel energie ook. Wat ik dan wel weer goed vind is, dat ik er toch beter mee om ga af en toe, met de emo eetbuien. Ook omdat ik denk, het lost niks op, alleen schuldgevoel. Soms denk ik al een dag v te voren, morgenavond chips. De dag zelf is soms heel de dag van alles snoepen plus de chips savonds. #veel schuldgevoel dat ik heb gevreten (zoals ik het noem)
Ik hoop dat ik dit onder controle kan krijgen en ermee kan stoppen. Want word er niet vrolijker van en kom er veel van aan. Je zit in een visuele cirkel. Al die emoties en gevoelens blijven terug keren, dus helpt dat niet mee.
Lang verhaal. Xx
Wat goed dat je al verbetering merkt Iris! Je bent er misschien nog lang niet maar deze verslaving doorbreken is zo moeilijk dat je nu echt al super trots kunt zijn op jezelf. Wat goed van je dat je bezig bent met de emoties die je eten veroorzaken. Veel sterkte met je herstel proces!
Hoi Rose,
Ik wil eigenlijk alleen even zeggen dat ik het heel knap en bewonderingswaardig vind hoe jij je verhaal zo open en bloot verteld. Het geeft mij kracht om te weten dat ik hier niet alleen in sta. Super fijn deze challenge. Weg met het taboe omtrent emotie-eten.
Dank je Elisa! Het was niet makkelijk om uit de kast te komen maar ik ben blij dat ik het heb gedaan 🙂
Hallo. Ik kan niet zeggen hoeveel geld ik al uitgegeven heb aan snoep omdat ik niet elke dag een eetbui heb. Maar toch elk weekend rond de 25€. Wel al vele diëten geprobeerd,WW en sportclubs, bij de psychologe geweest enz…. Telkens andere dingen geprobeerd om dan achteraf toch terug te hervallen. Zot wordt ik ervan. Emotioneel heel heftig. Telkens die faling en teleurstelling dat het nu wéér niet lukt. Maar ik geef niet op, ooit zal het me lukken!!! Bedankt Rose om je verhaal te delen en voor alle tips.
Ik deel het graag met je 🙂 Het is best wel heftig hè, om je te realiseren wat je allemaal investeert in dit patroon. Tijd energie, frustratie geld. Bij mij was het iets dat mijn hele leven beheerste.
Nou ik hoef niet veel op te schrijven, alles staat ik jouw verhaal.
Mischien financieel iets minder, ik eet/at hoop ik nu, vooral ook uit wat er al is, pasta, pindakaas, crackers, brood, drop, noten, kaas en zo nu en dan wat halen, gevulde koeken, Bosche bollen, Mars ijs, chocola.
Detox kuren, shakes en ’t hele gedoe..dat is wel duur.
Ik heb veel aan jouw inzicht.. Maar nu nog wel vinden hoe ik dat binnenste juist aanspreek..
Januari geen eetbui gehad en me goed gevoeld. Gister ’n oude bekende dag..maar dat was ’n dag..en vandaag is ’n nieuwe dag.
Het kost me heel veel energie, verloren energie. Energie die ik liever steek in mijn kinderen, mijn man, mijn eigen bedrijf…. Het gekke is dat ik wel weet waarom ik zo ruzie heb met eten; op de één of andere manier mag ik geen gewicht kwijtraken (afvallen noem ik het liever niet, want ik wil worden wie ik ben en dat is niet met dit gewicht). In een gesprek met mijn therapeut kwam ik er achter dat ik altijd het gevoel heb tekort te hebben, te kort te zijn eigenlijk. Dit vul ik op met eten. Hoe laat ik dat los, hoe omarm ik mijn gevoel, hoe krijg ik grip op mijn negatieve gedachten? Ik heb al een hele ontwikkeling, positieve zin, ondergaan en stiekem denk ik dat ik er wel kom…. Hoop alleen dat het een beetje opschiet, haha.
Wat het me financieel heeft gekost weet ik niet. Maar een boel dat wel. Het meeste had ik gewoon in huis. Toen ik jong was at ik vaak stukken kaas. Tot dat het op ging vallen bij mijn ouders. Bijna net zoals bij jou zocht ik wat anders. Nu woon ik natuurlijk al een aantal jaren samen en heb ik minder eetbuien maar wel vaak een rede om lekker te eten. Ik maak dan te lekkere avond eten of doe samen snoepen met mijn kinderen. Vervolgens voelde ik me rot. Rot dat ik me kinderen hierin mee trok. Dus ook emotioneel deed en doet het me veel en word ik niet gelukkiger van die eetbuien
Allemaal herkenbare verhalen. Bij is meer alle soorten dieëtboeken die gezellig in de kast staan. Zonder het ene wonder binnen 1 wk 10 kilo kwijt!! 😂
Financieel valt de schade wel mee denk ik, ik ging altijd voor goedkoop en vaak had ik daarna geen trek meer in een maaltijd, die duurder zou zijn geweest. Maar de rest…… ik stuurde mijn vriendje gewoon weg omdat ik nog meer behoefte had aan een eetbui dan aan zijn gezelschap (en ja, het ging heel goed tussen ons!). Naar feestjes gaan deed ik niet meer, want ik was zo bezig met het al het eten en drinken daar dat ik me niet meer kon concentreren op een gesprek. Dat soort dingen.
Ik heb zelfs de eerste keer dat mijn dochtertje ging zwemmen in een vijver met een groep vrienden gemist, omdat ik me echt niet in badpak durfde te vertonen. Ik zal mezelf nooit vergeven dat ik dat gemist heb!
Pfff… geen idee wat het me heeft gekost, heel veel in ieder geval. Maar het geld vind ik nog niet het ergste (of misschien sta ik daar liever niet bij stil) maar de energie die het kost, echt dat continue gevoel van total loss zijn door de eeuwige strijd: wel of niet eten 🙁
Ik snap helemaal wat je bedoelt. De hele dag ermee bezig zijn. Als je die energie voor andere dingen gaat gebruiken kun je wereldleider worden 😜